در خصوص مقایسه قیمت کامپوزیت دندان و لمینت، باید گفت که کامپوزیت‌های دندانی در کل قیمت بسیار کمتری از ونیر‌های لمینت دارند.

کامپوزیت راه خوبی برای ترمیم مشکلات جزئی دندان است و افرادی با مشکلات شدید دندانی یا بیماری‌های لثه و فک کاندیدای مناسبی برای این تکنیک نیستند.

ونیرهای پرسلن از جنس سرامیکی هستند و استحکام و دوام آنها بسیار بیشتر است.

به کدام تخصص نیاز دارید؟ دکتر دندانپزشک کودکان (اطفال)

در اواخر دهه ۱۹۶۰، رزین‌های کامپوزیتی به عنوان جایگزینی برای سیلیکات‌ها و رزین‌های غیرمجاز معرفی شدند که اغلب توسط پزشکان در آن زمان مورد استفاده قرار می‌گرفت. رزین‌های کامپوزیتی ویژگی‌های برتر را نشان می‌دهند که خواص مکانیکی آن‌ها نسبت به سیلیکات‌ها و رزین‌های غیرمستقیم بهتر است.

در روش کامپوزیت در واقع دندانپزشک یک دندان جدید از متریال خام برای شما می‌سازد. به این خاطر دقت، مهارت و ظرافت کار دندانپزشک تأثیر بسیار زیادی در نتیجه نهایی کار دارد، پس باید در انتخاب دندانپزشک برای انجام کامپوزیت دقت زیادی داشته باشید.

کلیه حقوق این وب سایت نزد مطب دندانپزشکی غرب تهران محفوظ می باشد

ایمپلنت دندان ( درون کاشت دندانی ) یک استوانه ای از جنس تیتانیوم است که با تاج یا روکش که به صورت پروتز دندانی می باشد . در استخوان فک قرار داده شده و جایگزین دندان از دست رفته می شود .

آیا ایمپلنت درد دارد؟ آیا بعد از جراحی ایمپلنت دندان درد وجود دارد؟ تا چه مدت پس از جراحی، ایمپلنت دندان احساس درد دارید؟ آیا با بی حسی موضعی ایمپلنت دندان درد دارد؟ احساس درد یک سال پس از جراحی ایمپلنت طبیعی است؟ 

همه کمابیش آشنایی با ایمپلنت دندان دارند اما ایمپلنت در واقع جزئیات زیادی check here دارد که بیشتر مردم آن را نمی دانند.

کیفیت، مقدار و محل استخوان: در صورتی که عرض و ارتفاع استخوان در محلی که قرار می گیرد کافی باشد، نیازی به هزینه اضافی نیست اما در صورتی که استخوان دچار تحلیل شده باشد و یا شکل و اندازه آن کافی نباشد نیاز به پیوند استخوان خواهد بود. این مسئله میتواند هزینه درمان را افزایش دهد.

در ادامه برخی از این انواع کامپوزیت دندان را بیشتر بررسی می‌کنیم.

علاوه بر این، آنها را بر اساس برند سازنده هم دسته‌بندی می‌کنند. سارماکو شناخته‌شده‌ترین برند کامپوزیت است که یک محصول سوییسی است.

بخشی از کامپوزیت که نور نمی‌بیند و نرم باقی می‌ماند در واقع پلیمریزه نمی‌شود و در نهایت موجب آزاد شدن مونومرها می‌شود که سمیت دارد و نیز ممکن است باعث ضعف عملکرد مکانیکی کامپوزیت شود. دندانپزشک باید کامپوزیت را در یک حفره عمیق دندانی به میزان قابل توجهی جای دهد، هربار پس از ۲–۳ میلی‌متر جلو رفتن تابش نور را انجام دهد و این فرایند را هربار تکرار کند. میزان ضخامت کامپوزیت قرار داده شده بسیار مهم است مثلاً اگر بسیار ضخیم باشد باعث ایجاد حساسیت در حین جویدن می‌شود. کامپوزیت پس از قرار گرفتن در محل باید به راحتی توسط بیمار تحمل شود و حساسیت ایجاد نکندو نیز پایداری طولانی مدت داشته باشد و به میزان حداقل ده سال در حفره دندانی باقی بماند.[۶]